เป็นอาหารหวานชนิดหนึ่ง ซึ่งแพร่หลายในประเทศจีนจนถึงเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เป็นที่รู้จักกันดีในฐานะที่เป็นทั้ง อาหารหวาน และ เครื่องดื่มเพื่อสุขภาพ สำหรับในประเทศไทยนั้น ถือว่าเป็นอาหารหวานระดับพื้นบ้าน เนื่องจากมีการจำหน่ายทั่วไปในชุมชนเมืองทั่วประเทศ

เฉาก๊วยเป็นผลผลิตต่อเนื่อง จากการแปรรูปต้นเฉาก๊วย ซึ่งเป็นพืชในวงศ์ Lamiaceae (วงศ์มิ้นท์) วงศ์เดียวกับ สะระแหน่ กะเพรา โหระพา แมงลัก และ ยี่หร่า มีชื่อเรียกอย่างเป็นทางการว่า “Mesona chinensis” ส่วนคนไทยเราจะเรียกหญ้าชนิดนี้ว่า “หญ้าเฉาก๊วย”

หญ้าเฉาก๊วยสามารถพบได้มากในประเทศจีน ดังนั้น จึงไม่แปลกที่ขนมหวานชนิดนี้จะมีที่มาจากเมืองจีน และมีชื่อเรียกเป็นภาษาจีน ทว่าในหมู่ของคนจีนเองก็จะเรียกเจ้าขนมหวานชนิดนี้แตกต่างกันออกไปตามภาษาถิ่น เช่น ในภาษาจีนกลางจะเรียกว่า “เหลียงเฝิ่น”หรือ “เซียนเฉ่า”ที่แปลว่าหญ้าเทวดา ขณะที่ชาวมาเลย์จะเรียกว่า “จินเจา”เป็นต้น

สรรพคุณต่างๆ
เช่นเดียวกับพืชอื่นๆ ในวงศ์มิ้นท์ เฉาก๊วยมีสรรพคุณแก้ร้อนใน กระหายน้ำ แต่เนื่องจากมีระดับของน้ำมันหอมระเหย และสารออกฤทธิ์ในระดับที่ต่ำกว่าตระกูลกระเพราเป็นอย่างมาก จึงส่งผลให้เฉาก๊วยไม่มีฤทธิ์ขับลม หรือบรรเทาปวด เหมือนดังที่มีในพืชตระกูลกระเพรา โหระพา